Około dwie trzecie powierzchni Ziemi pokrywa woda. W Europie powierzchnia mórz wynosi około 15 mln km2, czyli o 50% więcej niż części lądowej. Ze względu na wysokie koszty gromadzenia danych dotyczących obszarów morskich tylko ułamek ich dna został rozpoznany. Ogromne obszary od rowów o głębokości ponad 5 km po wody przybrzeżne z okresowo suchymi brzegami międzypływowymi wciąż wymagają przebadania.
Zarówno pod względem przestrzennym, jak i tematycznym istnieją ogromne luki w dostępnych informacjach dotyczących obszarów morskich. Wypełnienie tych luk jest niezbędne, ponieważ środowisko morskie staje się coraz cenniejszym zasobem. Oprócz umożliwienia lub wspierania tradycyjnych działań, takich jak rybołówstwo, globalny handel, wydobycie węglowodorów i eksploatacja piasku, zapewnia cenną przestrzeń dla ogromnych farm wiatrowych. Dno morskie jest również źródłem jednych z największych rezerw metali i pierwiastków ziem rzadkich wykorzystywanych m.in. w panelach słonecznych i turbinach wiatrowych. Wydobycie ich przy jak najmniejszym wpływie na środowisko stanowi poważne wyzwanie.
Dane geologiczne dotyczące obszarów morskich odgrywają kluczową rolę w zapobieganiu zanieczyszczeniom lub w łagodzeniu ich skutków. Pozwalają na szacowanie prawdopodobieństwa wystąpienia potencjalnych geozagrożeń, takich jak podmorskie erupcje wulkanów, fale sztormowe oraz tsunami związane z trzęsieniami ziemi i osuwiskami. Mają one znaczenie nie tylko w odniesieniu do bardzo dynamicznej strefy przybrzeżnej, gdzie działalność człowieka na lądzie i na morzu wywiera ogromną presję na środowisko, ale także do głębi oceanicznej.
W EGS tematami tymi zajmuje się Grupa Ekspertów ds. Geologii Morza (Marine Geology Expert Group).
GDI zawiera szereg warstw dotyczących geologii morza, pochodzących głównie ze strony Sieć obserwacyjna i dane dotyczące mórz europejskich (European Observation and Data network – EMODnet). Zobacz przykład mapy podłoża dna morskiego.
